بسم الله الرحمن الرحیم

عاشورائیان منتظر؛ از قله عاشورا تا دریای ظهور

شباهت‌های حضرت اباعبدالله (علیه السلام) و حضرت صاحب (ارواحنا فداه) از جهت ویژگی و عملکرد ایشان:

۱. القاب مشترک

۲. کوفه پایگاه هر دو

۳. باطل‌ستیزی

۴. عدم بیعت با طاغوت

۵. اصلاح‌گری

۶. عزت‌طلبی

مدارا کردن یکی از ارکان زندگی و نفی زندگی فردی و دوری از جنگ و نزاع است، اما گاهی در مرز عزت‌طلبی جایی برای مدارا کردن و آرامش نیست.

عزت‌طلبی زمان اباعبدالله (علیه السلام) به رد کردن بیعت و کشته شدن در راه خدا بود؛ زیرا خدا و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و مسلمین بر تسلیم شدن در برابر ظلم و جور و کوتاهی کردن در کار خدا اِبا دارند. «هیهات منا الذلّه»
در مورد امام زمان (ارواحنا فداه) هم این موضوع به همین شکل مطرح است. در دولت کریمه آن حضرت تلاش برای عزت اسلام و مسلمین می‌باشد. دل‌ها با هم متحد می‌شوند چون معشوق واحد دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند.

۷. تنش‌زدایی و صلح‌طلبی

هدف اصلی اباعبدالله (علیه السلام) جنگ نبود و به همین دلیل ایشان از مکه خارج شدند.
در روز عاشورا هم امام حسین (علیه السلام) آغاز کننده جنگ نبودند و شروع به خواندن خطبه کردند که سپاه دشمن برای جلوگیری از خطبه خواندن آقا اباعبدالله (علیه السلام) شروع به هلهله کردند.
در زمان حضرت حجت (ارواحنا فداه) هم ایشان آغاز کننده جنگ و دشمنی نیستند.

روایتی داریم از امام محمد باقر (علیه السلام) که فرمودند: «ما اهل رحمت هستیم و اهل جنگ نیستیم. ما اهل خلافت و از ذریّه پیامبر (صلی الله علیه اله) هستیم و از زمان شهادت پیامبر (صلی الله علیه و آله) تا به امروز به ما ظلم شده است و محبین از ما دور شده‌اند.»

۸. طلب یاری و جذب نیرو

امام وظیفه‌اش هدایت است. از دید اباعبدالله (علیه السلام)، ایشان کسانی که اندک امیدی درون‌شان وجود داشته باشد دعوت می‌کنند.
جریان عاشورا برای بقای اسلام بود؛ پس به کسانی احتیاج بود که یقین کامل داشتند. حتی تا آخرین لحظه در روز عاشورا امام حسین (علیه السلام) طلب یاری می‌کردند. این از موضع ترس نبود بلکه دعوت مردم به حق بود.
حضرت صاحب (ارواحنا فداه) طبق روایت هنگامی که به دیوار کعبه تکیه داده‌اند ندا می‌دهند ای مردم ما نصرت می‌خواهیم از خدا و هر که از مردم که دعوت ما را اجابت می‌کند.
اولین کار حضرت هم دعوت مردم است.

۹. یاری توسط فرشتگان

چهار هزار ملک برای یاری اباعبدالله (علیه السلام) انتخاب شدند که هنگامی رسیدند که حضرت به شهادت رسیده بودند. در حالت ژولیده همان‌جا مستقر شدند تا ظهور آقا صاحب الزمان (ارواحنا فداه) با شعار «یا لثارات الحسین» به خون‌خواهی آقا اباعبدالله (علیه السلام) بروند.

شباهت‌های حضرت اباعبدالله (علیه السلام) و حضرت صاحب (ارواحنا فداه) از جهت ویژگی و عملکرد مردم:

۱. انتظار هر دو

از زمان پیامبران گذشته تا حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) و امیرالمؤمنین (علیه السلام) خبر از واقعه کربلا دادند. بسیاری از مردم در زمان امیرالمؤمنین (علیه السلام) در اطراف کربلا برای دفاع از امام حسین (علیه السلام) مستقر شدند. پس باید به طبع مقام شهدای کربلا به دلیل این انتظار و مظلوم بودن‌شان از دیگر شهدای صدر اسلام بالاتر و خاص‌تر باشد.
تمام تلاش پیامبران و اهل بیت (علیهم السلام) با قیام حضرت صاحب (ارواحنا فداه) به نتیجه می‌رسد و دولت کریمه در زمان آن حضرت به اوج می‌رسد. پس باید منتظر و بیدار باشیم و آماده حرکت...

۲. رویش و ریزش هر دو

یاران اباعبدالله (علیه السلام) به دلایل دنیوی دچار ریزش شدند اما رویش هم داشتند؛ مثل دعوت زهیر توسط اباعبدالله (علیه السلام).
در زمان حضرت صاحب (ارواحنا فداه) هم ریزش و رویش وجود دارد. عده‌ای که از آن‌ها توقع حمایت و یاری هست می‌روند و عده‌ای که توقعی از آن‌ها نیست ایشان را یاری می‌کنند و ثابت قدم می‌مانند.